Өзиниң әпиўайы, бирақ нағыз қарақалпақ халқына тән болған характери арқалы бизиң сүйкимли қаҳарманымызға айланған, санаторияны курорт деп есаплайтуғын инсан ҳаққында исленген «Курорт» фильминдеги қулаққа жағымлы, қызықлы диалогларды дыққатларыңызға усыныўды мақул деп есапладық.
Дайыма бой бермеген ҳәўиз маған бой бере ме!?
- Набада машын-пашын қағып кетсе…
- Ҳаў, мен машын жолға шықпайман-ғо.
- Гәптиң қысқасы, саған саўғамыз бар, дайы. Өтемис, бағанағы конвертти бер.
- Әй, қалалылар-ай, ақшаны да конвертке салады.
- Мынаў, саған жоллама, дайы.
- Ҳаў, не жоллама? Қаяққа?
- Қорқпай-ақ қой, анаяққа емес…
- Курортқа.
- Курортқа?! Әй, сизлерәм адамды масқара еткенди қоймайсыз. Курортқа барып мен не баслықпан ба?
- Әне, айттым-ғо, ийтке сарымай жақпайды, деп.
- Лекин жол кирейиңди өзиң табасаң.
- Ҳаў, мен қаяқтан табаман?
- Қаяқтан болатуғын еди?! Малың бар емес пе?
- Әй, мал болғанда гөрме, 14 пе, 15 пе қалдығо.
- Бирақ бир шәрти бар, дайы…
- Ол қандай шәрт?
- Мына муртыңды алдырасаң. Мурт пенен киргизбейди.
- Сүти қалай буның?
- Сүти деген қоп-қойыў. Тап бир шелек сүт береди.
- Мезгилге ме?
- Мезгилге бергенде сатамыз ба, қосшым!
- Ҳаялың қаяқта?
- Жоқ. Екеўинәм қосып урлап кеткен. Баспақ пенен үшеў.
- Ҳаялыңның үстинде қандай көйлек бар еди?
- Ҳаялды қойып турса, иним. Сыйырды таўып алайық та.
- Ҳә, әне сумка да келди.
- Мырзабай, ҳәй, мынаўын зор екен-әй. Үй бетте де айдаўға бола ма?
- Аўа, пунктке пахта тасыўға да болады.
- Нөкистен шықпай атырып, мынаў таяқ жеп атырғаным. Ташкентке барсам өлтирип кетеди мени.
- Ҳәй бала, мени қаяққа апаратырсаң?
- Бул туннельғо ақсақал. Жер асты жолы.
- Апа, мынаған метр жетпейди-ғо…
- Ммм, яқшы, қосып жазамыз-ғо.
- Жаңа носкийимди шешкенимде жететуғын еди.
Қайерге барсаң шешин, шешин дей бередәй…
- Жуўап бере алмайман. Бар, бас шыпакерге бар.
- Басы, аяғы деп жүргенде өлип қалады-ғо ол.
- Нөкиске бир билет бер, қарағым.
- Нөкиске орын жоқ.
- Маған орынның кереги жоқ, тикейип-ақ бара беремен.
- Қайерге келдик?
- Ҳәә, Жиззахқа келиппиз. Жиззахтан өтип баратырмыз.
- Ааа, мен Ферғанаға келген шығармыз деп ойлап едим.
- Даа-даа!
- Қуўатсаң ба?
- Аўа. Мен.
- Мен Сарыбайманғо. Нөкистен. Қаяқтасаң?
- Ҳаў, қаяқта болатуғын едим?! Автобустаманғо.
- Онда не телефонды алмайсаң? Ташқарида деп турғо.
- Ташқарида? Мен ҳеш жаққа шыққаным жоқ.
- Ҳе, аманлық па?
- Автобустың номерин сорап атыр. Соны айтып жибердим.
- Әй, яшуллы-ай. Меннен сорағанда болмайтуғынбеди?
- Әй, инимай, сен түсип көргенде не, мен түсип көргенде не.
- Тез ана телевизорды қой. «Ташкент»ке қойып жибер. Мени көрсетип атырған шығар. Көриндим бе?
- Яқ, аға кино болып атырғо.
- Онда ана шекесинде жапырағы бар каналға қой.
- «Ёшлар»дан ба? Бокс болып атыр.
- Не қылған бокс? Бул жерде ҳешким бокслесип атырған жоқ, балам.
- Алло, ағасы, еситип атырсаң ба? Баламыз… Баламыз…
- Баламыз? Не боп қалды?
- Алло.
- Әй, сен балаңның ана несин еситтиң бе?
- Еситип, киятырманғо.
- Сен аўылға нетпей келе бер. Мырзабай, бәримиз усы жердемиз. Апамлар, әғайинлер – ҳәмме жыйналды.
- Шәйдиң дәмин сездиң бе?
- Яқ.
- Өзимиздиң сыйырдың сүти турып, пәшкили сүтке жуўыра бередиғо.
Таярлаған: Ислам МАТЕКОВ.
Бул материалды автордың руқсатысыз басқа веб-сайтлардың көширип алыўы қадаған етиледи!!!
