
Мақтумқулы шайыр болып жетилгеннен кейин патша, бек, бай, ҳәмелдарлардың иллетлерин сынға алаберипти.
Күнлерден бир күни сол елаттың бир үлкен ҳәмелдары Дәўлетмәммед Азадыйға:
- Балаңыз не ушын ҳәркимниң зейнине тийе береди? – депти.
Сонда Азадый:
- Балаға ўақтында таяқ та керек екен. Жазалаў ҳәм тәрбияның бир түри екен. Егинге керекли төгин, суў берилип турса, ол жақсы өседи. Оның зейнин ҳеш қайтармаған едим. Нәтийжеде, балам өр минез болып өсти. Бәри де жаста балаға шаппат урмағанымның кесиринен болды, - депти.
Топлаған: Сахибжамал Есемуратова